လူငယ္တို႔သည္ အေတာင္ပါေသာ ငွက္ကေလးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ပ်ံသန္းခြင္႔ ေပးလိုက္ပါ။
သစ္သားႏွင္႔တူေပမယ္႔ န႔ံသာတံုးက ထင္းမျဖစ္ပါဘူး။
အေသခ်ာဆံုးရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈကေတာ႔ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ အားကိုးျခင္းပါ။
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ေျဖးေျဖးခ်.....လုပ္စရာရွိတာကို ျမန္ျမန္လုပ္ပါ။
ရိဳးရိဳးကန္ရံဳနဲ႕မေအာင္ျမင္ႏိုင္ဘူး ရုန္းၿပီးကန္လိုက္စမ္းပါ။
တခါမွအမွားမလုပ္ဖူးတဲ႔သူဟာ.....ဘာမွမလုပ္ဖူးတဲ႔သူဘဲ။
တြခါးဖြင္႔ထားတယ္ တြန္းၿပီးဝင္လာရမွာက မင္းအလုပ္ဘဲ။
သက္သာဖို႔မႀကိဳးစားပါနဲ႔ အရည္အျခင္းရွိဖို႔ႀကိဳးစားပါ။
ဒူးေထာက္ၿပီးအသက္ရွင္ရတာထက္ မက္တပ္ရပ္ၿပီးေသရတာက ပိုျမတ္ပါတယ္။
ပညာဆိုတာ ရတဲ႔ေနရာမွယူ လိုတဲ႔ေနရာမွာသံုးပါ။
ရိဳးသားျခင္းက ခိုးစားျခင္းထက္ပိုၿပီး ျမတ္တယ္။
ဝီရိယဆိုတာ ပင္ပန္းစြာလုပ္ခိုင္းတာမဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုးၾကားထၾကြျခင္းကို ဆိုလိုတာပါ။
လူ႔ဘဝမွာ စြန္႔ျပစ္သင္႔တဲ႔ အမႈိက္ေလးမ်ိဳးဟာ ေလာဘ ၊ ေဒါသ ၊ အတၲ ၊ မာန ။
ကလဲ႔စားေခ်တယ္ဆိုတာ ကိုယ္ရႈံးနိမ္႔ခဲ႔ဘူးေၾကာင္း ဝန္ခံလိုက္တာပါဘဲ။
မရိုးသားဘူးဟု ထင္ရသူထက္စာရင္ ရိုးသားခ်င္ေရာင္ေဆာင္သူက ပိုေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္။
ေလာကႀကီးမွာမင္းထက္ေတာ္တဲ႔သူမရွိဘူး။ မင္းထက္ႀကိဳးစားေနသူေတြဘဲရွိတယ္။
ဒုကၡဆိုတာ ကိုယ္စိုက္ခဲ႔တဲ႔သစ္ပင္။ မာနဆိုတာ ကိုယ္႔ကို ျပန္ၿပီးတူးဆြခံေနရတဲ႔ ေပါက္ခၽြန္းတစ္လက္ပါ။
ပိုက္ဆံရွိတိုင္းလူခ်မ္းသာမဟုတ္ပါဘူး။ စာရိတၲမြဲရင္ လူမြဲပါဘဲ။
အလုပ္မလုပ္ေသာသူမ်ားဟာ အလုပ္လုပ္ေသာသူမ်ားထက္ ပိုၿပီးေမာပန္းလြယ္ၾကပါတယ္။
ႏိုင္ရင္ေခါင္းေမာ႔ခ်င္ေမာ႔ပါ။ ရႈံရင္ေတာ႔ ေခါင္းမငံုမိပါေစနဲ႔။
ဒုကၡေတြထဲမွာ ေမ်ာ္လင္႔ျခင္းေတြနဲ႔ အသက္ရွင္ေနရတာလဲ ဒုကၡတမ်ိဳးပါဘဲ။
ဆင္းရဲျခင္းမ်ား ၊ ပူေလာင္ျခင္းမ်ား ၊ ငိုေၾကြးျခင္းမ်ားျဖင္႔ အထပ္ထပ္ ေႏွာင္ဖြဲ႔ရစ္ပတ္ခံထားရေသာ သတၲဝါသည္ လူျဖစ္သည္။
လူတေယာက္ရဲ႔ အနာဂတ္ကို သိခ်င္ရင္ အဲ႔ဒီလူရဲ႔ ပစၥဳပၸန္အလုပ္ကို ၾကည္႔တက္ရတယ္။
ေအာင္ျမင္တယ္ဆိုတာ အခတ္အခဲေတြနဲ႔ ဒုကၡေတြကို အႏိုင္ရခဲ႔ျခင္းပါ။
ဒီစားသားေလးေတြကိုႀကိဳက္လို႔ ေခါင္းေလာင္းသံ ဂ်ာနယ္ကေန ျပန္လည္မွ်ေဝလိုက္ပါတယ္။
နင့္လမ္းနင္ေလွ်ာက္
ငါမေနွာက္ယွက္ဘူး..
ငါ့မာနေတြ
ဒူးေထာက္ထားလဲ
ရွိေစေတာ ့....
နင္မရွိခ်ိန္ေတြ
အသိေတြမဲ ့
ေ၀းေနခဲ့လဲ
ငါ ့ရဲ ့အလြမ္းေတြ
ရွိေစေတာ ့.......
ဒီမ်က္၀န္းေတြ
မင္းျမင္ပါေစ
ဖြင့္ဟခက္ခဲ
၀န္မခံရဲလုိ ့
ငါ ့ရဲ ့အခ်စ္ေတြ
ရွိေစေတာ ့...........
ဆနၵတစ္စံုရ႕ဲ ေတာင္ဆံုးမႈအတြက္
ဘဝတစ္ခုလံုး နစ္ျမဳတ္ေတာ့မယ္လို႔
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခိုင္မာၿပီးကာမွ
ေဝးကြာျခင္းကို ဖိတ္ေခၚ
နာၾကည္ျခင္း လက္တစ္စုံုဆန္တန္႔
ပ်ိဳးခ့ဲသမွ် သံေယာဇဥ္ကို
ရိတ္သိမ္းခြင့္ျပဳပါတ့ဲ ေတာင္းဆိုရက္တယ္
လြမ္းဆြတ္ျခင္း တိမ္တိုက္ေတြ
ေကာင္ကင္ယံမွာ အုပ္စုဖြဲ႕
ေ႐ြ႕လ်ားေနၾကတာ
မင္းကို ေမ့ေလ်ာ့ဖို႔အတြက္
ျပင္ဆင္ခြင့္ေတြ ဆြံအ
သတိရျခင္း အထပ္ထပ္တိုး
သက္ျပင္း တိုးဖြဖြေလး
မရိုးမ႐ြခ် ၾကင္သူသိမွသိပါေလစ
ကိုယ္တိုင္စိုက္ပ်ိဳးျခင္းလည္း မရွိ
ေျမၾသဇာထပ္မတိုး ခ့ဲပဲ
ရာသီ အလီလီေျပာင္းလဲ
" လြမ္းဆြတ္ျခင္း " ပန္းကေတာ့
အဖူး အပြင့္ အစီအရီ
ဝဲဘက္ရင္ခြင္မွာ
တစ္ခမ္းတစ္နား လန္းဆန္းဆဲ
ေ႐ြ႕လ်ားေနတ႔ဲ
စကၠန္႔တံေလးန႔ဲ အတူ
နာၾကင္ျခင္း အခ်စ္ဖ်ား
တစ္ရိပ္ရိပ္တက္
အခ်စ္ဆိပ္ တက္ၿမဲတက္ဆဲ
ေျဖးေတြးစရာမရွိ
ေျဖးေဆး တစ္ကယ္မရွိခ့ဲတာ
ၾကင္သူ သိမွသိပါေလစ
အဆိပ္ခတ္စရာ မလိုတ႔ဲ
အတိတ္အိုေဟာင္ေလးကိုေမွ်ာ္ေငး
ရွက္ေသြး ျဖာေနတ႔ဲ
အလြမ္းေတြကို တစ္ကိုယ္တည္းေကာက္သိမ္း
ဒီနွစ္ရ႕ဲ ရာသီးဦးမွာလည္း
ငါ တစ္ေယာက္တည္း
လြမ္းၿမဲ လြမ္ဆဲ တမ္းတဆဲ
ၾကင္သူသိမွ သိပါေလစ ။
သခင့္ၿခံတြင္...
တစ္ပြင့္က်န္ေသာ..ပန္းကေလး..
မခူးအား ၍..
ဆူး ၾကား က်န္ရစ္ခဲ့သေလာ...။
မခူးရက္ ၍
ဆူးထက္ ခ်န္ခဲ့ေလသေလာ...။
မခူးလို ၍...
ဆူးညိဳၾကားတြင္ ၊ သူ့ကံပင္ဟု...
တမင္ စြန့္ခဲ့ေလသေလာ...။
ခဏခဏပါပဲ
နင့္ေကာင္းကင္က ဒဏ္ရာေတြ
ငါ့အတြက္ေႀကြေႀကြက်လာတာ
နင္နဲ့ပတ္သတ္လာရင္
ငါ့ဘ၀က
ေစတန္ေပးတဲ့အိပ္မက္ဆိုးက
ေလာေလာလတ္လတ္ လန္.ႏိုးလာသလိုမ်ိဳး
အရာရာဟာ
ငရဲဆန္ေနေလရဲ.
အေၿဖမဲ့ေနတဲ့ပုစာၦတစ္ပုဒ္ကို
တစ္ဘ၀လံုးစာတြက္ေနရသလို....
ေနာက္ဆံုးေတာ့
ငါတို.ႏွစ္ေယာက္ရဲ. equation အတြက္
impossible ဆိုတဲ့အေၿဖတစ္ခု
ငါကိုယ္တိုင္ပဲ ညီမွ် ၿခင္းထိုးခဲံ့တယ္..............။ ။
အသံေကာင္းတိုင္းလဲ အဆိုေတာ္မျဖစ္
ေက်ာင္းသားတိုင္းလဲ စာေမးပြဲမေအာင္
ေက်ာင္းဆရာတိုင္းလဲ အသင္အျပမေကာင္း
ကမာေကာင္တိုင္းလဲ ပုလဲမရိွ
အသည္းရိွတိုင္းလဲ မခ်စ္တတ္
ခ်စ္တတ္တိုင္းလဲ ခ်စ္ျခင္းမခံရ
ျပည္႔စုံတိုင္းလဲ မခ်မ္းသာ
ခ်မ္းသာတိုင္းလဲ လိုအင္မျပည္႔
မျပည္႔စုံတိုင္းလဲ မဆင္းရဲသလို
ဆင္းရဲသားတိုင္းလဲ ေအာက္တန္းမက်ပါဘူး
မျပည္႔စုံတဲ႔....ငါ လိုအင္မျပည္႔တဲ႔.........နင္႔အတြက္
ေအး............ငါဒီေလာက္ခ်စ္တာေတာင္
ငါ႔ထက္သာတဲ႔လူ ရွာအုံးမယ္ဆို
ငါကလဲ ဒုတိယရဲရင္႔ေအာင္ပါပဲ
ရပါတယ္...........နင္ထြက္သြားပါ.......။
ညရဲ႕ လမင္း
ေပ်ာက္ကြယ္လို႕ ေမွာင္မိုက္ပါေစ.
ဒါေပမယ့္လည္း နင္ရွိေနရင္
လသာဖို႕လဲ မလိုဘူးလို႕ ငါဟစ္ေၾကြးခဲ႕ဖူးတယ္...
ဖမ္းဆုပ္ မရ
တမ္းတ ရတဲ႕ ညေတြ မ်ားလာေတာ့
ငါ တစ္ေယာက္ထဲ အလြမ္းညေတြထဲက
ရုန္းထြက္ဖို႕ ခြန္အားလည္း မဲ႕ေနၿပီ ခ်စ္သူ...
နွလံုးသားက ၿမည္ဟိန္းတဲ႕
နင့္နာမည္ေလး တစ္ခုနဲ႕တင္
ဝုန္းခနဲ ၿပိဳသြားတဲ႕ ရင္ခြင္ နင္ အသိမွတ္မၿပဳလဲ
ကံတရားကို အၿပစ္ပံုခ်ဖို႕ ငါမၾကိဳးစားခ်င္ေတာ့ဘူး...
လြမ္းသမွ် ၿပာခ်ပစ္ေနလဲ
ခါခ်လို႕မရတဲ႕ သတိရစိတ္ေတြက
အခ်ိန္နဲ႕အမွ် ဒီေရေတြလို တိုးေနမွေတာ့
ခံနိဳင္ရည္ဆိုတာလည္း ယဲ႕ယဲ႕ေလးပဲ က်န္တာ သဘာဝက်ပါတယ္ေလ...
မၿမင္ရတဲ႕ သံေယာဇဥ္ရယ္
ကိုင္တြယ္လို႕မရတဲ႕ ခ်စ္ၿခင္းရယ္
သက္ေသၿပစရာမရွိတဲ႕ တမ္းတၿခင္းေတြနဲ႕အတူ
အစမ္းသပ္ခံ နွလံုးသားအၿဖစ္နဲ႕ ငါေစာင့္ၾကိဳေနမိတယ္....
